Binnen mijn vakgebied is er veel aandacht voor wetenschappelijk onderzoek naar hoogsensitiviteit.
“hoogsensitiviteit nu wetenschappelijk erkend!” kopt de aankondiging van een congres, waarbij het vooral ook om het wetenschappelijke lijkt te gaan als ik de teksten moet geloven.
Hoe blij ik ook ben met al het onderzoek toch vraag ik me af hoe het mijn klanten helpt hun hoogsensitiviteit in het dagelijks leven handen en voeten te geven. Want dat is hun worsteling en dat is de vraag waarmee ze komen.
Voor hen is al die wetenschappelijke kennis geen garantie dat het hen in de praktijk lukt om beter om te gaan met hun hoogsensitiviteit en dat ze meer vanuit zichzelf kunnen leven.
Niet verwonderlijk want daar is een ander proces nodig. Een kwetsbaar en persoonlijk proces waarin je het gevoel van “anders zijn” concreet omvormt tot zichtbaar zijn in wie je bent. Zonder terughouding en aarzeling, standvastig en heel gewoon. Elke dag weer met voldoening en tevredenheid.
Zonder het wetenschappelijk onderzoek tekort te doen ben ik dan ook voor de toevoeging van een zeker zo belangrijk predicaat: hoogsensitiviteit, erkend door het dagelijks leven!
In september geef ik er een lezing over met helderheid en duidelijkheid over dit kwetsbare proces en het zoeken-zonder-vinden dat hieruit voortkomt.