Hij is één jaar geleden geveld door Covid en nog steeds laat een echt herstel op zich wachten. Zijn energieniveau is grillig en ongrijpbaar en vaak is hij te vermoeid om iets te doen. Het lijkt wel of hij veel gevoeliger is voor prikkels zoals geluid, mensen en omgevingen. Hij heeft al van alles geprobeerd bedacht maar zonder het gewenste effect. Het lijkt wel of niets meer is zoals het was.
Het maakt hem onzeker en hij ervaart een toegenomen gevoeligheid waarvan hij weinig begrijpt en niet weet wat hij ermee moet. Zijn hoofd maakt overuren in het zoeken naar herstel en het uitblijven van resultaat doet zijn algehele stemming geen goed.
Op aanraden van zijn partner stuurt hij een mail: of ik hierin iets voor hem kan betekenen? Geen idee! Ik heb geen verstand van Covid maar wel van hoogsensitiviteit dus laten we eerst eens kijken naar hoe het is.
Meteen wordt duidelijk dat zijn verhaal allerlei aanknopingspunten geeft voor hoogsensitiviteit. Dus waar kijken we nu naar?
Tijdens de HSP-test en het biografische gesprek eromheen wordt duidelijk hoe ook vóór Covid er al sprake is van wat hij nu ervaart. Alleen had hij er een modus voor gevonden om te gaan met de soms overweldigende indrukken, de voorsprong in de waarneming, de continue alertheid, het denken in context en verbanden, de intensiteit van zijn ervaringen en emoties en het gevoel anders te zijn waardoor en gevoel van afwijzing altijd op de loer ligt.
Hij ervaart het gesprek als een enorme bevestiging en het geeft een eerste zicht op de verwarring met zijn misschien wel vermeende Covid-klachten.
Rekening houdend met zijn energieniveau starten we een coachtraject op maat waarin hij zijn hoogsensitiviteit leert kennen en kan werken met de verworven inzichten in zijn dagelijkse praktijk. Het effect ervan is dat hij de zoektocht naar het herstel van Covid voorzichtig los kan laten en dat geeft meteen lucht en ruimte in zijn hoofd. En gelukkig ook in zijn energie, voor mij de bevestiging dat we op de goede weg zijn.
Door de gesprekken en opdrachten merkt hij dat hij jarenlang zijn systeem heeft uitgeput door de manier waarop hij is omgegaan met zijn hoogsensitiviteit. Covid was fysiek waarschijnlijk de druppel die de emmer deed overlopen. En die emmer bleek hoogsensitief te zijn en daar had hij geen weet van.
Ook zijn leeftijd, 59 jaar, vraagt om een bezinning op hoe hij de komende jaren richting gaat geven aan zijn leven en welke keuzes hij daarin gaat maken. In zijn huidige werk ervaart hij een groot energielek en zoals hij het altijd heeft gedaan geeft hem niet meer de voldoening die hij zoekt. En hoe deed hij dat eigenlijk en wát deed hij dan?
Van een bijna obsessieve zoektocht naar herstel van Covid ontstaat nu een richtinggevend onderzoek naar hoe zijn eigenheid dóórloopt in de verandering die zich nu aandient. De (h)erkenning en acceptatie van zijn hoogsensitiviteit geven hier een grote mildheid aan en dat is balsem voor de ziel.
Met nieuwe ogen kijkt hij naar vertrouwde denkbeelden, gevoelens en ervaringen en ontdekt een speelveld dat hem nieuwsgierig maakt en uitnodigt om erin te stappen. Het gééft hem energie en het vertrouwen dat het helemaal goed komt.