Als een echte zingever had ik een dagtaak aan het vinden van een zinvolle invulling van mijn tijd, zo zonder werk. De nodige hobbels daargelaten ging dit best prima.
Ondertussen gebeurde er iets in mijn lichaam dat zich niet meer liet stilzwijgen. Al langer, eigenlijk al jaren ontwikkelde zich kleine klachtjes aan de linkerkant van mijn lijf. Het intrigeerde me dat ik nauwelijks klachten aan de rechterkant had. Altijd meldde de linker helft van mijn lichaam zich.
Wat betekende dat of was het toeval?
Ik raadpleegde een antroposofisch arts die naast een regulier onderzoek daar waarschijnlijk iets meer over kon vertellen. Hij legde de verbinding met mijn hoogsensitiviteit, pffft…..hoe kon het ook anders. En sprak de woorden die bij mij bleven hangen:
“…. hoogsensitiviteit is niets anders dan het weerstaan van de druk van de maatschappij. Het is een dynamisch evenwicht tussen jou en je omgeving. En dit dynamisch evenwicht zit niet in het weten…..”
Echt? Ik dacht dat ik het allemaal goed op de rit had met mijn hoogsensitiviteit. Dat was ook zo maar het nodigde mij uit om nog weer eens te kijken naar wie ik ben, de keuzes die ik maak, het pad dat ik ga en of dat klopt. Een hoger gelegen perspectief dat me meer bij de essentie brengt van wat het leven nu van me vraagt.
Wonderlijk wat zich ontvouwt als je niet meteen zoekt naar een antwoord en leeft met zo’n begrip, dynamisch evenwicht, het omvat een wereld die je langzamerhand leert kennen:
- – er zijn allerlei evenwichten en het dynamische is er één van
- – in een dynamisch evenwicht beweeg je mee met je omgeving maar je begint bij jezelf
- – het meebewegen vraagt bewustzijn en stuurkracht en persoonlijke keuzes
- – het zit in alle dagelijkse dingen die je doet, denkt en voelt
- – het dynamische haalt je uit de controle en geeft leven, levendigheid en energie
- – als je het leert hanteren geeft het in het moment een enorme vrijheid om jezelf te zijn
Tegelijkertijd werd ook steeds duidelijker dat ik meer aandacht heb gehad voor het emotioneel of spiritueel uit het lood zijn. Het was onderdeel van mijn eigen ontwikkeling en sterk verbonden met mijn werk. Het fysieke deel is toch wat tekort gekomen. Het leverde me een restschade op in mijn knie. Mijn overhellen en uit het lood bewegen had gezorgd voor meer slijtage in … juist… mijn linkerknie. Een prothese moet voor een oplossing zorgen.
Ik vermoed dat het herstelproces mij veel gaat leren over het dynamisch evenwicht. Een uitdaging want ik ben niet zo geduldig in het herstellen. Een uitgelezen oefenweg en meteen mijn eerste nieuwe “project” in de derde levensfase.
Een zinvolle ontmoeting met mezelf in alle opzichten.