Ik voelde me toch ergens mislukt, terwijl ik in de buitenwereld veel waardering kreeg. Ondanks dat het werk leuk is en er kansen zijn, voelde ik me te vaak uitgeput zonder dat ik de oorzaak goed kon zien. Dat leidde ook weer tot afwijzing: doe niet zo stom, zoveel werk ik toch niet?
De term hoog-sensitief deed mijn nekharen overeind staan: zo ben ik toch niet! Toen ik jou interviewde voor het biografisch e- magazine probeerde ik er nog onderuit te komen maar eenmaal live in gesprek, tintelde het in mij en wist ik: hier moet ik zijn. Ik kreeg zicht op waar hoog-sensitief over gaat, over breed waarnemen en dieper denken ipv alleen maar prikkelgevoelig zijn en mijn weerstand ging weg.
Best schokkend om te ontdekken hoe zeer ik mijn sensitieve aard niet wilde zien, laat staan ernaar leven. Ik kon ervaringen uit het vroege verleden beter plaatsen: iedere dag overgeven op de kleuterschool, veel nachtmerries als kind, regelmatig bijna overspannen…..
Ook mijn hang naar rechtvaardigheid past hierin. Het maakte mij helder dat ik in een goed beroep ben terecht gekomen, maar dat dit een betere zelfzorg vraagt. Dat ik vijf dagen moet kunnen werken klopte niet met hoe ervaringen in mij doorwerken.
Vooral de invloed van hele oude etiketten op mijn zelfbeeld. Het verruimde letterlijk en figuurlijk mijzelf. Chronische nekklachten losten op.
Ik zie hoe mijn denken werkt, wijs mezelf niet af als ik mentaal moe ben en geef mezelf de ruimte om in stilte te herstellen. Er kwam meer begrip en ik voelde me niet meer de “rare”. Ik ben wat luchtiger geworden over hoe het in mij gaat. Ik voel beter wanneer de koek op is en handel daar dan ook naar.
In mijn werk ben ik ook mijn breedheid en pro-actief denken gaan waarderen. Ik probeer dat minder van anderen te verwachten en ook minder te drammen als het niet gezien wordt. Gezien mijn leeftijd speelt er ook een proces van meer senior worden en meer op onderliggende waarden sturen.