Er is geen gebied waar ik meer profijt had van mijn grensbewustzijn dan bij de mantelzorg voor mijn moeder. Regelmatig is mantelzorg een gespreksonderwerp bij mijn hoogsensitieve klanten omdat de frustratie zo hoog oploopt dat het bijna niet meer te doen is.
“…- de frustratie neem ik mee naar huis en daar bepaalt het mijn hele week…”
Maar ja, die verplichting die je voelt en die verantwoordelijkheid en hier speelt je hoogsensitiviteit natuurlijk een dominante rol in.
“… ze denkt dat ze vrij over mij kan beschikken en vindt dat heel normaal …”
Zo ontstaat er een enorme spagaat tussen wat je denkt en wat je voelt en dat merk je in het contact. Je gaat wel en je zorgt wel, maar je schrikt af en toe ook van de “moordneigingen” die je kunt voelen.
“… ik weet precies wat ze gaat zeggen, ik word gek van haar…”
Met grote schroom wordt deze frustratie uitgesproken en tegelijkertijd zijn er dan de tranen omdat het absoluut niet is wat je wilt. Niet voor je ouders en niet voor jezelf.
Het liefst wil je op een natuurlijke en goede manier voor ze zorgen. Maar wat is dat eigenlijk, hoe ziet dat concreet eruit? In vele gevallen niet zoals de romantische plaatjes van bijv. een ouder-kind-relatie ons willen doen geloven.
“… ik herken me totaal niet in de fantastisch moeder-dochter verhalen …”
Vond je het eerder lastig om je grens aan te geven en was je meer van het aanpassen of van het “laat maar” dan zal dat nu ook gebeuren. Mantelzorg activeert meteen alle oude patronen van de ouder-kind-relatie. Welke rol speelde hoogsensitiviteit in de relatie met je ouders, hoe heb je dat toen beleefd en hoe beleef je het nu in het zorgcontact?
Wat me blijft verbazen is dat we niet in de gaten hebben ( ik merkte het ook te laat) dat hier onze grenzen in het geding zijn. We maken ons druk om wat we denken en wat we voelen, om wat het met ons heeft gedaan, oude patronen die nog steeds zeer doen, afwijzing die jaren later weer de kop op steekt:
“… het is nooit goed, wat ik ook de voor haar doe …”
Het maakt duidelijk dat we in de relatie met onze ouders én met onszelf niet geleerd hebben om onze eigen grenzen te ontdekken. Ze overschrijden is heel gewoon geworden en hoort bij de dagelijkse realiteit, zeker in deze zorgafhankelijke situaties. Je reikt in je zorg voor de ander ver buiten je eigen lichamelijke en emotionele grenzen en je kunt er niet mee stoppen ook al zou je dat willen.
Soms ook om met terugwerkende kracht de bevestiging te ontvangen die je nog steeds mist. Misschien doe je dus hetzelfde wat je vroeger ook deed en toen werkte het ook niet. Het vreet je op als je niet oppast en het maakt eenzaam en alleen terwijl je zo hard voor de ander werkt en zorgt.
Mantelzorg confronteert je met onderwerpen die in jouw leven een rol spelen zoals, (on)zichtbaarheid, afwijzingsgevoeligheid, communicatiestijl, hoogsensitiviteit etc. Misschien heb je nog iets te onderzoeken en te ontdekken van wat eerder is blijven liggen. En dat is een uitdaging.
Peentjes heb ik gezweet bij het idee dat ik binnen mijn familie aan de bel moest trekken omdat ik het in mijn eentje niet meer volhield. En wat ben ik blij dat ik duidelijk mijn grens heb aangegeven. Sinds die tijd zijn er veel dingen veranderd en ervaar ik de mantelzorg als lichter en minder beladen.
Toen ik 15 jaar geleden aan de mantelzorg begon wist ik niet dat ik dat nu nog steeds zou doen en hoe intensief dit in sommige periodes zou worden. Noodzaak om steeds opnieuw goed mijn grenzen te bepalen en dat vraagt oefening in het uitspreken van wat ik kan en wil doen. Dat gaat steeds makkelijker.
Goede mantelzorg doe je SAMEN en dat is alleen mogelijk als je een goed grensbewustzijn ontwikkelt waardoor je van binnenuit het contact met je ouders opnieuw vorm kunt geven. Vanuit een gelijkwaardigheid en een goed besef van wat je nodig hebt om een goede mantelzorger te zijn maar ook te blijven.
Ik zie nu veel scherper de meerwaarde van mijn hoogsensitiviteit in de mantelzorg en hoe ik daarin verschil van andere zorgers. Tegelijkertijd merk ik ook wanneer ik mijn hoogsensitiviteit moet begrenzen en zaken los mag laten ( let op het woordje “mag” 😊).
Ik heb namelijk ook te maken met een zorgsysteem dat ik soms verafschuw maar in mijn eentje niet kan veranderen. Heel goed om daarin je grens te bewaken en jezelf te beschermen tegen de hoogsensitieve redder en wereldverbeteraar in jezelf. Voordat je het weet ben je een strijd aan het voeren die niet van jou is.
De concrete oefening in het ontwikkelen van een gezond grensbewustzijn heeft me een steviger innerlijk fundament gegeven waardoor de mantelzorg een stuk minder belastend is geworden, ondanks dat het soms veel van mij vraagt. Grenzen brengen realiteit in de mantelzorg en die heb je hard nodig om voor jezelf de juiste verantwoordelijkheid te kiezen.
Wil je concreet aan de slag met je grensbewustzijn om ook de mantelzorg voor jezelf te verlichten? Kijk dan eens bij de grenstraining in mijn aanbod die begin oktober start. Er is een groepstraining en je kunt dezelfde training ook individueel online volgen. In 8 weken ontwikkel je met dagelijkse oefeningen een groeiend grensbewustzijn dat meteen effect heeft op dagelijkse situaties.
Wil je er meer van weten neem dan gerust contact met me op via de contactpagina